rok szkolny 2023-2024

 

 

    

                        ZAJĘCIA   REWALIDACYJNE

                                            NASZE  LOGO

                                                                                                      

1 .REWALIDACJA

Termin rewalidacja pochodzi od łacińskich słów re-znów, validus – mocny. Oznacza przywracanie człowiekowi pełnej sprawności. Rewalidacja to proces wychowawczy, z zaplanowanymi celami uwzględniający wiedzę teoretyczną i działania skierowane na osobę niepełnosprawną; to usprawnianie zaburzonych funkcji rozwojowych i intelektualnych. Zajęcia rewalidacyjne są to zajęcia wspierające proces dydaktyczny. Stwarza się na nich atmosferę pogody, budzenia wiary we własne możliwości. W takiej atmosferze uczeń  mobilizuje się do przezwyciężania trudności, aby wykonać określone zadanie i osiągnąć sukces na miarę swoich możliwości; pozwala zmniejszyć lęki związane z nauką szkolną.  

2. GŁÓWNE  KIERUNKI ODDZIAŁYWAŃ REWALIDACYJNYCH:

 - maksymalne  usprawnianie, rozwijanie tych funkcji psychicznych i

    fizycznych, które są najsilniej i najmniej uszkodzone;

 - optymalne korygowanie funkcji zaburzonych i uszkodzonych, defektów i

    zniekształceń;

 - kompensowanie, czyli wyrównywanie przez zastępowanie;

 - dynamizowanie rozwoju (stymulowanie)

 

3. ZASADY REWALIDACJI INDYWIDUALNEJ

Zasady uwzględniają  specyfikę zajęć indywidualnych. Są to:

- Zasada indywidualizacji - sprowadzająca się do wytworzenia bliskiej więzi z uczniem, stwarzanie poczucia bezpieczeństwa i otoczenia dziecka szczególna opieką.

Zasada ta dotyczy również doboru środków i metod oddziaływań terapeutycznych.

- Zasada poglądowości - przypominająca o konieczności umożliwienia uczniowi wszechstronnego, polisensorycznego poznawania otaczającej rzeczywistości.

- Zasada kompensacji zaburzeń - zasada ta umożliwia łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji niezaburzonych  w celu wytworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych.

- Zasada stopniowania trudności, zasada higieny psychicznej i dydaktycznej - zasady te przypominają, aby nie dopuszczać do zmęczenia i znużenia, oraz przykrych przeżyć; stwarzać atmosferę pogody i budzić wiarę we własne umiejętności mobilizując do przezwyciężania niepowodzeń. Zadania stawiane prze uczniem winny być dostosowane do możliwości i stwarzać warunki do wykonania określonych zadań.

- Zasada systematyczności - zasada ta umożliwia układanie racjonalnego planu i systematycznego postępowania zgodnie z nim; uwzględnia stopniowe przejście od zadań łatwiejszych do trudniejszych, od prostszych do bardziej złożonych.

- Zasada utrwalania - to wielokrotne powtarzanie danej czynności racjonalne określanie jej presji czasowej; zaś trwania jest dostosowany do możliwości i predyspozycji każdego ucznia. Każde dziecko musi mieć poczucie własnej akceptacji. Uczeń bez względu na zaburzenia, deficyty, poziom intelektualny musi mieć poczucie własnej akceptacji własnej osoby.

 

4.METODY i TECHNIKI POSTĘPOWANIA  REWALIDACYJNEGO

Znane i często stosowane metody (elementy) i techniki pracy z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych:

- Metoda Dobrego Startu - jest to metoda rehabilitacji  psychomotorycznej i stymulowania rozwoju; stosuje się ją w teorii i profilaktyce w odniesieniu do dzieci, których rozwój jest zaburzony - usprawnia się wówczas nieprawidłowo rozwijające się funkcje, oraz do dzieci o prawidłowym rozwoju psychomotorycznym.

- Metoda Dennisona (kinezjologia edukacyjna) - ma na celu zintegrowanie pracy mózgu. Jest to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój każdego dziecka; zadaniem tej metody jest integracja myśli i działań, czyli idealna współpraca umysłu i ciała. Wykorzystuje się ją w terapii z dziećmi ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania, z dziećmi dyslektycznymi, dysgraficznymi. Ta uniwersalna metoda pozwala pokonywać stres i napięcia, komunikować się z innymi ludźmi.

- Program M. Frostig i D.Horne - program rozwijający percepcję wzrokową, rozwija i integruje zdolność koordynowania ruchów gałek ocznych z precyzyjnymi ruchami ciała. Ćwiczenia te usprawniają dokładność, wytrwałość oraz koncentrację uwagi. Stosuje się je w pracy  z uczniami z zaburzoną koordynacją wzrokowo - ruchowa ,oraz praksją.

- Terapia zabawą (za H. Olechnowicz –„metody wyzwalające”) - celem tej metody jest wyzwolenie samorzutnej aktywności uczniów w dążeniu do samorealizacji.

- Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne - to system ćwiczeń ruchowych prowadzący do poznania własnego ciała, kształtujący związek jednostki ćwiczącej z otoczeniem fizycznym, prowadzący do wytworzenia związku z drugim człowiekiem do współdziałania w grupie oraz dzięki spontanicznemu kreatywnemu ruchowi dający możliwość swobodnej ekspresji osobowości. Metoda ta jest wszechstronna w swoim oddziaływaniu ponieważ za pomocą ruchu oddziałuje na sferę motoryczną, poznawczą, emocjonalną i społeczną, przez co harmonizuje rozwój psychoruchowy i niweluje istniejące deficyty rozwojowe.

- Arteterapia, czyli  inaczej artterapia -  to terapia przez sztukę; jest to rodzaj psychoterapii, która wykorzystuje różne dziedziny artystyczne (rzeźba, malarstwo, taniec, śpiew). Terapia przez sztukę to twórczy trening, który  wykorzystuje proces tworzenia lub wynik tego procesu do wzbogacenia własnej osobowości. To metoda poznawania siebie, przygoda z tworzeniem oraz twórczym myśleniem

- Integracja sensoryczna (SI) - terapia ma postać „naukowej zabawy: w której uczeń chętnie uczestniczy i ma przekonanie, że kreuje zajęcia wspólnie z terapeutą. Podczas tej terapii uczeń nie uczy się konkretnych umiejętności lecz poprawiając  integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe leżące u podstaw tej umiejętności, a one pojawiają się w sposób naturalny jako konsekwencja poprawy funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Terapia SI nie jest wyuczonym stale powtarzanym schematem ćwiczeń, ale sztuką ciągłej analizy zachowania dziecka i permanentnego odbioru oraz modyfikacji stosowanych zachowań.

-Muzykoterapia - to niewerbalna forma psychoterapii, umożliwia przeżycie i odreagowanie emocji  oraz problemów. Pomaga ujawniać treści tłumione i werbalizowanie ich. Uczeń może poznać własne problemy oraz trudności innych osób, analizować je i szukać rozwiązań, co pozwala na łatwiejsze nawiązywanie kontaktów.

Ciekawostka! „Współczesna nauka zaczęła zajmować się fenomenem uzdrawiających właściwości muzyki dopiero od lat 20.XX wieku. Już pierwsze badania wykazały, że muzyka wpływa na emocje, poprawia nastrój, relaksuje fizycznie i psychicznie. Zaczęło się od francuskiego neurologa i specjalisty od chorób uszu, Alfreda Tomatisa. Jako pierwszy odkrył, że ucho ludzkie  służy nie tylko do słuchania, ale jest również instrumentem równowagi, wyprostowanej postawy ciała oraz organem, który ładuje korę mózgowa energią elektryczną. Doszedł do wniosku, że szczególnie pozytywnie na mózg wpływają  utwory o wysokiej częstotliwości  (najbogatsze  w wysokie częstotliwości  są zdaniem Tomatisa utwory Mozarta oraz chorały gregoriańskie; ten korzystny wpływ muzyki na człowieka naukowcy nazwali „efektem Mozarta”). Poprawiają koncentrację, zwiększają kreatywność i pamięć, harmonizują pracę serca, synchronizują obie półkule i dodają energii, co wykorzystuje właśnie muzykoterapia .”(artykuł Muzykoterapia-co to jest? Na czym polega i jakie przynosi efekty?)

- Metoda Marii Montessorii - metoda ta wspiera twórczą aktywność ucznia, oraz daje mu szansę na wszechstronny rozwój fizyczny, duchowy, kulturowy i społeczny. Rozwija w uczniu samodzielność i wiarę we własne siły, pozwala pracować nad osiąganiem długotrwałej koncetracji, wypracowaniem postaw posłuszeństwa opartego na samokontroli a nie zewnętrznym przymusie.

- Metoda Gimnastyki twórczej K.Orfa i R.Labana- ma na celu rozbudzenie sił twórczych i duchowych zanikających na skutek działań cywilizacyjnych. Wg tej metody kultura fizyczna rozwija się w ścisłym połączeniu z kulturą rytmiczno-ruchową oraz kultura słowa. Jej celem jest wyzwolenie tendencji do rozwijania własnej ekspresji twórczej i samoakceptacji .Metoda ta wzbogaca doświadczenie psychoruchowe, daje możliwość twórczego działania, a także kształtuje zmysł estetyczny, dzięki czemu uczeń może współdziałać w grupie  z innymi uczniami.

- Drama - to metoda sprzyjająca wszechstronnemu rozwojowi uczniów i przygotowująca ich do odgrywania ról społecznych w zmieniającej się rzeczywistości. Dzięki odwoływaniu się do indywidualności każdej jednostki ludzkiej, sprzyja wydobywaniu i rozwijaniu najbardziej pożądanych cech osobowości człowieka/ucznia. Drama rozwija samodzielność w myśleniu i kreatywność ucznia, kształci umiejętność nawiązywania dialogu, aktywność emocjonalną, pozwala samodzielnie dochodzić do wiedzy

- Bajkoterapia - jest częścią biblioterapii, czyli metody leczenia lub terapeutycznego wsparcia z użyciem odpowiednio wyselekcjonowanej literatury. Biblioterapia stanowi narzędzie terapeutyczne w medycynie, psychiatrii, pedagogice. Wspiera osobisty rozwój jednostki/ucznia. Czytając określone bajki można pomóc uczniowi w wielu trudnych  dla niego sytuacjach emocjonalnych. Metoda ta ,to doskonała metoda relaksacyjna,  wzbogaca wiedzę ucznia o sobie i świecie, pozwala redukować napięcie, oraz pozwala odbudowywać wiarę w siebie.